نمی خواهم این آگهی را ببینم!
با گسترش فناوری اطلاعات و رسوخ جنبه‌های نوین ارتباطی، به‌ویژه اینترنت و موبایل در جای‌جای زندگی روزانه، سبکی تازه برای زیستن ما شکل گرفته که البته همین سبک نوظهور نیز پیوسته در حال دگرگونی و تغییر است. کسانی که اندک مدتی از اینترنت و موبایل استفاده می‌کنند، دیگر نمی‌توانند به‌سادگی از این ابزارها دل بکنند و به‌نوعی به آنها وابسته شده‌اند.
از مهم‌ترین ویژگی‌های روش‌های نوین ارتباطی، دوسویه، چندرسانه‌ای و تحت اختیار بودن آنهاست. به بیان بهتر، در فضای مجازی که اینترنت و موبایل برای ما می‌سازد، ما از این فضا تاثیر می‌پذیریم و اطلاعات دریافت می‌کنیم اما در ازا، به‌سادگی و در لحظه می‌توانیم بر آن تاثیر بگذاریم و بر آن اطلاعاتی بیفزاییم (بر خلاف روزنامه، رادیو و تلویزیون).
همچنین ارائه و انتقال این اطلاعات به‌صورت چندرسانه‌ای، یعنی همراه متن، صدا، عکس، فیلم و جز آن صورت می‌پذیرد. مهم‌تر از همه این‌که برقراری و دریافت اطلاعات به‌دلخواه و با اراده ما صورت می‌گیرد و ما هرگاه که بخواهیم با کسی تماس می‌گیریم یا به‌تماس دیگری پاسخ می‌دهیم و هر وقت اراده کنیم، به پایگاه وب دلخواهمان سرمی‌زنیم یا تصاویر مورد نظرمان را در این فضا می‌بینیم.
اما اگر خوب بیندیشیم، آن‌طورها هم که به‌نظر می‌رسد، این فضا در اختیار کاربرانش نیست و رفته‌رفته خود به غول سیالی تبدیل شده که اعضایش را در اختیار می‌گیرد. این روزها هرگاه که گوشی همراه را جا می‌گذاریم، انگار بخشی از بدن یا توانایی خود را از کف داده‌ایم و چه بسیار که بی‌وقت و در نیمه‌های شب به‌خاطر رسیدن پیامکی یا تماسی بی‌دلیل از خواب جسته‌ایم و به شناخت فرستنده پرداخته‌ایم و جالب‌تر این‌که نوع حرکات و راه‌رفتن و کیف و رخت خود را به‌گونه‌ای برمی‌گزینیم که آسیبی به این دستگاه کوچک وارد نیاید (در حالی که کمتر به آسیب‌هایی که امواج الکترومغناتیسی آن بر بافت‌های بدنمان می‌گذارد، می‌اندیشیم).
در فضای وب هم وضع از این بهتر نیست. روزی که صندوق نامه‌ها را باز نکنیم و به‌چند سایت خبری یا پاتوق دیگر سرنزنیم، انگار روز کاملی نبوده. حالا قصه معتادان به اینترنت یا بازی در فضای سایبر بماند که البته در همین صندوق نامه‌های الکترونیکی، روزانه انبوهی از نامه‌های ناخواسته (در اصطلاح اسپم یا بالک) به‌دستمان می‌رسد که حتی نخواندن آنها هم زمان می‌برد (چون باید آنها را شناسایی و سپس حذف کنیم) و نرم‌افزارها و ابزارهای بسیاری برای پوشش این مشکل طراحی شده‌اند و در دسترس قرار دارند.
اما در این فضا یک مصیبت دیگر هم وجود دارد که به این سادگی‌ها نمی‌توان از آن رهایی یافت و آن تبلیغات مجازی است. فکرش را بکنید، کلی هزینه پرداخته‌اید و یک خط و یک گوشی تهیه کرده‌اید تا گاه و بی‌گاه برایتان پیامک بیاید که «فروشگاه ما حراج کرده است و اگر تشریف بیاورید، به شما تخفیف خواهد داد» یا «شماره تلفن اینترنت هوشمند ما فلان است…».
چنین روش تبلیغاتی (ارسال پیامک برای همه مشتریان) در بسیاری از کشورهای جهان ممنوع است یا محدودیت دارد و می‌توان امیدوار بود که شرکت‌های مخابراتی ما هم به آن تمکین کنند، اما با تبلیغات ناخواسته در فضای وب چه کنیم؟
می‌دانیم که نخستین هدف هر موسسه و سازمانی، کسب سود و درآمد است. بی‌درآمد، هیچ بنیادی برجای نمی‌ماند. پس حتی موسسات خیریه هم باید نخست به درآمد بیندیشند و امروزه یکی از مهم‌ترین ابزارهای افزایش درآمد، تبلیغات است. پس وب‌سایتی هم که از راه نمایش آگهی‌های تبلیغاتی درآمد کسب نکند، اصولا نمی‌تواند به وجود و حضور خود ادامه دهد تا به ما خدماتش را ارائه دهد.
خب حالا تا حدودی توجیه شدیم که نسبت به تبلیغات تحت وب حساسیت زیادی نداشته باشیم، اما گاه حجم یا شیوه ارائه آگهی‌های تبلیغاتی به‌واقع اعصاب‌خردکن است، با آنها چه کنیم؟! به‌ویژه این‌که در این وانفسای پایین بودن سرعت اینترنت در کشور، بارگذاری تصاویر آگهی بخش عمده‌ای از پهنای باند ما را هم اشغال می‌کنند.
به‌جای وبلاگ برای خود وب‌سایت بسازید
بسیاری از دارندگان وبلاگ در فضای خود به ارائه اطلاعات فرهنگی و علمی می‌پردازند و شاید دلشان نخواهد که در کنار عکسی که از غروب دل‌انگیز خورشید گرفته‌اند یا شعری که از عروج عرفانی سروده‌اند، تبلیغ پفک نمکی یا «از ما مبل بخرید سفر رایگان به کیش جایزه بگیرید» به‌نمایش درآید. اما این‌که تقصیر مدیران وبلاگ نیست؛ آنها در آغاز کار از شما تعهد گرفته‌اند، در ازای فضای رایگانی که در دامنه خود به شما می‌دهند، تبلیغات دلخواه خود را گوشه صفحه شما به‌نمایش بگذارند.
اگر شما با چنین مساله‌ای مشکل دارید، خب باید کمی سر کیسه را شل کنید و یک پایگاه وب برای خود دست‌وپا کنید. داشتن پایگاه وب شخصی، گذشته از این‌که فضا را کاملا در اختیار شما می‌گذارد، آبرومندانه‌تر و وزین‌تر است و افزون بر آن می‌توانید نشانی پست الکترونیکی تحت دامنه خود را هم داشته باشید. البته همان‌گونه که گفته شد، به‌انجام رسانیدن این کار نیازمند پرداخت هزینه سالیانه برای دامنه و فضای میزبان و نیز هزینه طراحی سایت شماست و خودتان هم باید کمی بر دانش فنی خود در این زمینه بیفزایید.
ایمیل نامربوط نگیرید
بسیاری از آگهی‌های تبلیغاتی اینترنتی از طریق ایمیل به‌دست گیرنده می‌رسند. اگر این آگهی‌ها از طریق وب‌سایتی فرستاده می‌شود که شما پیشتر در آن عضو شده‌اید، خب چاره کار ساده است: لینک خروج از عضویت را پیدا کنید. اگر وب‌سایتی برای شما آگهی می‌فرستد که شما عضوش نشده‌اید و حتی لینک خروج از عضویت را در دسترس شما قرار نداده، باز هم چاره کار دشوار نیست. به ابزارها و گزینه‌های ارائه‌دهنده خدمات پست الکترونیکی خود سربزنید و دامنه آن پایگاه وب را در فهرست سیاه (فیلتر) قرار دهید تا به‌طور خودکار نامه‌هایی که از آن دامنه و ایمیل‌های تحت آن دامنه ارسال می‌شود، برگشت بخورد.
اما مشکل آنجاست که بسیاری از فرستندگان نامه‌های اسپم، همواره در حال تغییر نشانی هستند و گذشته از نام کاربری، مدام نشانی دامنه را هم عوض می‌کنند. برای رفع این مشکل باید چشم امید به نرم‌افزارهای ضداسپم بست اما چند کار ساده موجب می‌شود تا نشانی پستی شما توسط این آگهی‌دهندگان بی‌اجازه ثبت نشود:
۱- نشانی پستی خود را بی‌دلیل به کسی ندهید و در سایت‌هایی که به‌خوبی نمی‌شناسید، عضو نشوید. بسیاری از وب‌سایت‌ها با نمایش ارائه خدماتی واقعی یا صوری برای عضویت کاربر، نشانی پستی وی را می‌گیرند و آن را در اختیار بخش‌های بازرگانی قرار می‌دهند.
۲- نشانی پستی خود را در وبلاگ یا پایگاه وب خود و دیگران به‌نمایش نگذارید. اگر ناگزیر از این کار هستید دست‌کم آن را به‌گونه‌ای بنویسید که توسط جستجوگران خودکار نشانی‌های پست الکترونیکی شناسایی نشود. برای نمونه به‌جای ebusiness@jamejamonline.ir بنویسید:
ebusiness[at]jamejamonline[dot]ir
البته این کلک‌ها هم دیگر کهنه شده و جستجوگران خودکار ایمیل از پس این ترفندها برمی‌آیند، راه بهتر این است که نشانی ایمیل خود را به‌جای متن، به یک تصویر کم‌حجم تبدیل کنید و آن تصویر را نمایش دهید.
از سایت‌های معتبر خبر بگیرید
دریافت آگهی، مهم‌ترین منبع درآمد تولیدکنندگان محتوا بر اینترنت است. اما سایت‌های معتبر برای درج آگهی محدودیت‌هایی را اعمال می‌کنند و به‌خود اجازه نمی‌دهند که هر گوشه صفحاتشان با یک آگهی رنگارنگ پر شود. گذشته از این هنگامی که شما به دیدن مداوم ساختار یک صفحه عادت کنید، پس از مدتی مغز شما بخش‌هایی که بی‌ارزش تشخیص می‌دهد را فیلتر می‌کند و توجه شما را از آنها برمی‌دارد.
فقط متن ببینید
باز هم قانع نشده‌اید؟ فقط متن ببینید! برخی از سایت‌ها گزینه‌ای را در اختیار کاربر قرار می‌دهند تا مطالب را تنها به‌صورت متن (بی‌صدا و تصویر) ببیند. همچنین برخی مرورگرهای وب و نرم‌افزارهای مرتبط نیز این امکان را در دسترس می‌گذارند. البته در این‌صورت شما دیگر تصاویر مهم و مورد نیاز را هم نخواهید دید.
در نگارش این نوشته مورد استفاده قرار گرفته:
Loading ...
